Πάρα πολύ συχνά στην οπίσθια περιοχή της άνω γνάθου, το διαθέσιμο οστό δεν είναι ικανοποιητικό σε ύψος, ώστε να τοποθετηθούν εμφυτεύματα. Αυτό συμβαίνει επειδή το ιγμόρειο (κοιλότητα της άνω γνάθου που ανήκει στους παραρρινικούς κόλπους, είναι γεμάτη με αέρα και συνδέεται μέσω ενός στομίου με την ρινική κοιλότητα) μεγεθύνεται προς τα κάτω και καταλαμβάνει την περιοχή όπου βρίσκονταν οι ρίζες των δοντιών που έχουν εξαχθεί, μειώνοντας έτσι την κατακόρυφη διάσταση του διαθέσιμου οστού. Σε αυτή τη περίπτωση, είναι απαραίτητη η λεγόμενη ανύψωση του ιγμορείου άντρου, τοποθετώντας οστικό μόσχευμα, ώστε να δημιουργήσουμε οστό μέσα στο ιγμόρειο και να κερδίσουμε το ύψος που απαιτείται για τα εμφυτεύματα.
Η ανύψωση του ιγμορείου μπορεί να γίνει είτε με την ανοιχτή μέθοδο (σε μεγαλύτερη απώλεια οστού αλλά και με μεγαλύτερο κέρδος οστικής ανάπλασης) είτε με την κλειστή μέθοδο (μικρότερη σε ύψος απώλεια οστού).Και οι δύο μέθοδοι μπορούν να συνδυαστούν με ταυτόχρονη τοποθέτηση των εμφυτευμάτων, ώστε να μειωθεί το χρονικό διάστημα αποκατάστασης, εκτός από περιπτώσεις ανοιχτής ανύψωσης με οριακή ύπαρξη διαθέσιμου οστού.
Το διάστημα αναμονής μετά από ανύψωση για την ασφαλή δημιουργία οστού και την μετάβαση στο επόμενο θεραπευτικό στάδιο, είναι συνήθως 3-4 μήνες, αλλά μπορεί να επιμηκυνθεί αναλόγως με την έκταση της ανύψωσης.Ομοίως με την ανύψωση του ιγμορείου, υπάρχουν και άλλες τεχνικές οστικής αναγέννησης, με τις οποίες μπορούμε να αναπλάσουμε το χαμένο οστό και να τοποθετήσουμε εμφυτεύματα, είτε ταυτόχρονα είτε σε δεύτερο χρόνο, ανάλογα με το διαθέσιμο οστό που υπάρχει.
Το διάστημα αναμονής για το επόμενο στάδιο είναι συνήθως 4-5 μήνες, αλλά μπορεί και να μεγαλώσει, ανάλογα με την έκταση της αναγέννησης.
Όλες οι αναγεννητικές τεχνικές είναι σχετικά ανώδυνες και απολύτως ανεκτές από τους ασθενείς.
